Ortoptysta
Ortoptysta może zostać każda osoba, która ma wykształcenie wyższe i ukończyła szkołę w zawodzie ortoptysta. Nauka kończy się egzaminem państwowym potwierdzającym zdobyte umiejętności teoretyczne i praktyczne. Jej specjalnością jest diagnozowanie i rehabilitacja zaburzeń widzenia obuocznego i prawidłowego postrzegania. Ortoptysta ściśle współpracuje z lekarzem okulistą przy diagnozowaniu, leczeniu i rehabilitacji dorosłych i dzieci z problemami takimi, jak niedowidzenie, uciekanie oka, zez, zaburzenia akomodacji, nieprawidłowa zbieżność oczu i zaburzenia widzenia stereoskopowego.
Do jego zadań należy badanie na synoptoforze, diagnozowanie, rehabilitowanie i usprawnianie narządu wzroku u osób, u których występują trudności w prawidłowym widzeniu, współpracy obu gałek ocznych lub zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej.
Ortoptysta prowadzi terapię widzenia zarówno u dzieci jak i dorosłych w następujących przypadłościach:
- zez i uciekanie oka,
- niedowidzenie,
- osłabione widzenie obuoczne,
- nieprawidłowa akomodacja (problemy z uzyskiwaniem ostrości przedmiotów, które znajdują się daleko lub blisko),
- zaburzenia fiksacji,
- zaburzenia widzenia stereoskopowego.
Badanie na synoptoforze
Badanie na synoptoforze należy do podstawowych testów diagnostycznych w okulistyce dziecięcej. Służy przede wszystkim do badania zeza – wykrywania i określania jego kąta, a ponadto do badania stopnia obuocznego widzenia:
- jednoczesnej percepcji (zdolności jednoczesnego widzenia dwóch różnych obrazów powstających na siatkówkach obu oczu)
- fuzji (ośrodkowego procesu pozwalającego na złączeniu się dwóch obrazów z siatkówek oczu w jeden obraz)
- stereopsji (widzenia przestrzennego wywołanego przez fuzję dwóch obrazów padających na nieznacznie różne miejsca siatkówek).
Badanie wzroku u dzieci, szczególnie badanie zeza, należy do najczęściej wykonywanych czynności podczas wizyty u ortoptysty. Zez, bowiem jest przypadłością często występującą u najmłodszych, choć może także pojawić się w wieku dorosłym. Nieleczony może doprowadzić do trwałego niedowidzenia oka zezującego. Badanie z wykorzystaniem synoptoforu polega na obserwacji przez dziecko małych, zmieniających się obrazków w obiektywach aparatu, widzianych osobno przez każde oko. W tym czasie badana jest praca mięśni okoruchowych i odbiór bodźców wzrokowych. Test trwa zaledwie kilka minut.